فلسفه لباس عروس از کجا آمده است؟

لباس عروس دارای یک تاریخچه جذاب است که سوال‌های بسیاری راجع‌به آن پرسیده می‌شود، اما پاسخی برای آن‌ها نیست. اصلا چرا لباس عروس باید سفید باشد؟ آیا مردم در گذشته همیشه برای عشق و علاقه ازدواج می‌کردند و لباس عروسی را بر تن می‌کردند؟؟ بیایید ببینیم که چرا لباس عروسی از اول سفید نبوده، انتخاب لباس چقدر با عشق و علاقه بوده است؟ از چه پارچه‌هایی برای دوخت لباس عروس استفاده می‌شده است؟ ژورنال بخوانید.

تاریخچه لباس عروس

عروسی‌ها در سده‌های 18 و 19 ارتباط مستقیمی با سیاست داشت. اشرافیان و ثروتمندان اغلب ازدواج‌هایی را ترتیب می‌داد که به نفع تجارت یا تقویت روابط سیاسی‌شان بود. بعضی اوقات پیش می‌آمد که ازدواج بین دو جناح جنگجو ممنوع می‌شد. رومئو و ژولیت شکسپیر نمونه‌ای کامل از عشق جوان است که برای پیروزی بر یک نزاع خانوادگی تلاش می‌کنند. از طرفی، سن ازدواج در آن زمان بسیار کم بود، حتی در برخی فرهنگ‌ها، اگر پدر دختر بدون وارث مرد فوت می‌کرد، دختر برای دریافت ارث و میراث‌اش باید با یکی از پسر عموهای نزدیک‌اش ازدواج می‌کرد.

عروسی مدرن‌تر سعادتمندی بیشتری را به همراه دارد

صرف‌نظر از وضعیت واقعی خانواده، لباس عروسی راهی مهم برای اعلام وصلت زن و مرد است. از طرفی عروسی هرچه مجلل‌تر و مدرن‌تر می‌بود، قدرت و ثروت خانواده عروس بیشتر در معرض نمایش قرار می‌گرفت. ثروتمندان همانطور که امروزه هم شاهد آن هستیم، با انتخاب لباس عروسی‌های عجیب‌وغریب که از بهترین پارچه‌ها دوخته و تزئین شده‌اند، عروسی‌شان را برگزار می‌کنند. از طرفی، مردم عادی معمولا این مجالس را با پول کمتری برگزار می‌کنند.

امروزه، چه ما به ترکیب‌های متفاوت در مجله‌های عروس غربی و چه لباس‌های قشنگ و قرمز ققنوس با ریشه‌ی اسطوره‌ای که هنوز امروزه توسط عروس‌ها در چین پوشیده می‌شود، اشاره کنیم؛ باید بگوئیم لباس عروسی به یک نوع طلسم خاص تبدیل شده است.
ما بیشتر تمایل داریم که روی رنگ متمرکز شویم، با این که رنگ سفید انتخابی مناسب برای عروس‌ها در غرب، از نروژ تا آرژانتین و رنگ قرمز، مناسب‌تر برای عروس‌های سنتی شرقی است.

ما با انتخاب‌هایمان به رنگ‌ها معنی می‌دهیم، گویا رنگ سفید است که فقط می‌تواند نشان‌دهنده آغاز جدید برای هر شخص باشد، در حالی که رنگ قرمز فقط می‌تواند نشان‌دهنده زندگی، شانس و جشن باشد. اما همیشه اینگونه نبوده است و لباس عروسی که ما از آن به عنوان لباس عروس (سنتی) یاد می‌کنیم، اکثراً  مدرن هستند.

در بیشتر تاریخ، حتی در غرب، عروس‌ها لباس سفید نمی‌پوشیدند. مراسم ازدواج در روم باستان، با مهمانی و ضیافت‌ مخصوص برگزار می‌شد. عروسی یک رویداد مهم اجتماعی محسوب می‌شد که عروس‌ها حجاب‌ مخصوص که به حجاب زرد (رنگ شعله) معروف بود را داشتند، بنابراین عروس‌ها همچون مشعلی بودند که نور و گرما را به خانه شوهر خود می‌بردند. عروس‌های دوران باستان لباس‌های بلند بنفش مایل به قرمز می‌پوشیدند. این ازدواج‌ها توسط یک ضیافت رسمی انجام شد و پس از آن یک مشعل روشن، زوج را به اتاق عروس سوق می‌داد.

لباس عروسی ملکه ویکتوریا

قبل از سلطنت ملکه ویکتوریا (1937-1901) ، پوشیدن لباس عروسی با پارچه سفید برای خانم‌ها اصلا معمول نبود. اگرچه موارد استثنائی هم وجود داشت، مانند ماری؛ ملکه اسکاتلندی که در سال 1558 برای لباس عروس خود، رنگ سفید را انتخاب کرد. زنان دیگر معمولاً رنگ‌های متفاوتی را برای پوشیدن انتخاب می‌کردند، که می‌توانست شامل رنگ‌های آبی، قرمز، زرد، سبز یا حتی خاکستری باشد.

در سال 1840 ملکه ویکتوریا با شاهزاده آلبرت ساکس با لباس عروسی سفید ازدواج کرد و گرایش به سمت لباس عروسی سفید را آغاز کرد. در آن روزها، سفید نمادی از پاکی نبود و نماد پاکی متعلق به رنگ آبی بود. در حقیقت، بسیاری از خانم‌ها به همین دلیل رنگ آبی را برای لباس عروسی خود انتخاب می‌کردند. از طرف دیگر سفید ، نماد ثروت بود. از آنجا که لباس او با تور دستباف هم دوخته شده بود، ویکتوریا تصمیم گرفت برای برجسته کردن لباس فوق‌العاده‌اش رنگ سفید را انتخاب کرد. از آنجایی که رنگ سفید در عروسی‌ها اصلا مرسوم نبود، لباس ویکتوریا برای حضار کاملاً تعجب‌آور بود.

یک روند جدید

با این حال، این تعجب برای آن‌ها با هیجان همراه بود، زیرا در مدت کوتاهی پس از آن، زنان ثروتمند در سراسر اروپا و آمریکا، برای لباس عروس‌شان رنگ سفید را انتخاب می‌کردند. اگرچه زنان دیگری قبل از ملکه ویکتوریا هم سفید پوشیده بودند، اما ملکه ویکتوریا به دلیل محبوبیت‌اش، لباس عروسی سفید را مرسوم کرد.

انقلاب صنعتی

در اواخر قرن، (دوران انقلاب صنعتی) این امکان برای عروس‌ها فراهم شد که برای روز عروسی خود لباس جدیدی را با پارچه‌ای به رنگ سفید بخرند. لباس‌هایی با شکل و شمایل متفاوت و سبک‌های مختلف. اما امروزه هنوز همچنان رایج‎‌ترین رنگ لباس عروسی در اروپا و آمریکا سفید است.

لباس‌ عروس اوایل دهه 1900

در اوایل دهه 1900، مدل لباس عروس با کمر باریک و آستین‌های پف‌دار محبوبیت بسیاری پیدا کرد.

لباس‌ عروس دهه 1910

در دهه 1910، عروس‌ها شروع به پوشیدن لباس‌های گشادتر کردند. سبکی که در آن زمان بورس بود. از طرفی رقصیدن در عروسی‌ها در این دوره زمانی رایج شد و دیگر همچون سابق خرید لباس برای عروسی اسراف محسوب نمی‌شد.

لباس‌ عروس دهه 1920

لباس‌های این دهه به سمت کوتاه‌تر شدن و باریک شدن سبک دامن رفت.

لباس‌ عروس دهه 1930

در این دوران، سبک‌های لباس عروسی در دهه 1930 میلادی از جنس ریون دوخته می‌شدند و شکل و فرم بسیار ساده‌ای هم داشتند.

لباس عروسی دهه 1940

در ابن دوران به دلیل درگیری با جنگ، برای صرفه‌جویی در پول، لباس‌ها از پارچه‌های بسیار معمولی دوخته می‌شد.

لباس عروسی دهه 1950

در لباس‌های عروسی دهه 1950 عناصر دیگری مانند تور به لباس‌های عروس اضافه شد، بعدها گردنبندهای دلبند نیز جزئی از لباس عروس در این دهه شدند.

لباس عروسی دهه 1960

از ویژگی‌های بارز و البته متفاوت لباس عروس در این دهه، حضور عناصر فلزی در لباس عروس بود. در پایان دهه، لباس‌های کمر امپراطوری محبوبیت پیدا کردند و کم‌کم این مدل در لباس عروس هم نمایش داده شد.

لباس عروسی دهه 1970

جزئیات معمول و همیشگی‌ای که در این دهه در لباس عروس‌ها دیده می‌شد شامل؛ گردنبندهای مربع، آستین‌های گشاد، کت‌وشلوار، کت‌ودامن بود. لباس‌ها با پارچه توری دوخته می‌شد و در همان زمان استفاده از نوعی پارچه ابریشمی هم بسیار رایج شد.

لباس عروسی دهه 1980

در دهه 1980، لباس‌های عروسی با آستین‌های بزرگ پف‌دار پیدا شد.

لباس عروسی دهه 1990

لباس‌های عروس در دهه 1990 بسیار متفاوت بود، اکثر لباس‌ها به سمت سبک‌های براق و ساده رفته بودند که با دهه 80 در تضاد بود.

لباس عروسی دهه 2000

در دهه 2000، عروس‌ها برای انتخاب لباس خود گزینه‌های بسیاری پیش‌رو داشتند. لباس‌ها در این دهه، نسبت به قبل تنوع بسیاری از نؤ انتخاب پارچه و مدل داشت.

لباس عروسی دهه 2010

رفته‌رفته لباس‌های عروس شکل متفاوتی به خود گرفته است، اگرچه اکثر آن‌ها به رنگ سفید هستند، اما تفاوت‌های بسیاری بین آن‌ها وجود دارد.

لباس عروس کلاسیک

همیشه طرح‌های کلاسیک واقعی در دوخت لباس عروسی بدون شک اولین انتخاب برای عروس‌هایی است که می خواهند عروسی سنتی داشته باشند زیرا این مدل لباس‌ها نمایانگر زیبایی و افتخار آئین ازدواج هستند.

تاریخچه لباس عروسی

با گذشت زمان و توجه به تغییرات مختلفی که در تاریخچه لباس‌های عروسی دیدیم، مسلم است که فرهنگ، طبقه اجتماعی و قوانین رایج، نقش مهمی در نوع لباس عروس و انتخاب پارچه برای دوخت آن در عروسی دارند. بعلاوه؛ حق امتیاز، ثروت، محبوبیت و میزان بودجه هم به صورت چشم‌گیری در نحوه لباس پوشیدن دختران در روز عروسی‌شان بسیار تاثیرگذار بوده است. امروزه خانم‌ها از هر زمان دیگری قدرت بیشتری برای انتخاب لباس عروس‌شان دارند که این انتخاب‌ها متاثر ازفرهنگ آن‌ها هم است.

عروس های مدرن و انتخاب فراوان برای لباس عروس

در حالی که امروزه لباس سفید رنگ مرسوم است، اما دیده می‌شود که همه عروس‌ها رنگ سفید را برای لباس خود انتخاب نمی‌کنند. عروس‌های امروزی تقریباً هر سبکی را برای لباس‌شان انتخاب می‌کنند. از یک لباس بسیار رسمی زینتی گرفته تا لباس عروسی ساحلی غیررسمی، به دلیل تنوع بالا، آن‌ها لباس را به هر سبکی که انتخاب کنند زیبا به نظر می‌رسند.

لباس عروسی سیاه

لباس عروسی سیاه! رنگ مشکی در قرن 21 به یک رنگ مرسوم برای عروسی تبدیل شد، از لباس مهمان و حتی لباس عروس، دقیقاً مانند قبل از سال 1840 که لباس عروس مشکی برای عروس‌ها رایج بود.

اطلاعات بیشتر در ارتباط با تاریخ جذاب لباس عروس

اگرچه رنگ ها و سبک‌های لباس عروس در طول سال‌ها تغییر کرده است، اما عروس‌ها همیشه برای این مناسبت بهترین لباس خود را پوشیده‌اند. افرادی که از جایگاه اجتماعی بالایی برخوردار هستند، بدون در نظر گرفتن هزینه‌ها همیشه در اوج مد لباس می‌پوشیدند. اما کسانی که وسایل محدود داشتند، با عروسی به عنوان یک مناسبت خاص رفتار می‌کردند و به اندازه‌ای که بودجه آن‌ها اجازه می‌داد برای لباس عروس هزینه می‌کردند.

از آن زمان به بعد، عروس‌هایی علاقه داشتند که؛ ثروت و رتبه اجتماعی خود را به همه نشان دهند، از این رو لباس‌های عروس خود را در روز عروسی با پارچه‌های سفیدرنگ گران‌قیمت می‌دوختند که بعدها به دنبال نوآوری‌های خیاطی که در دوره انقلاب صنعتی به وجود آمده بود، این کار بسیار ساده‌تر شد و عروسی‌ها شکل دیگری به خودش گرفت.

از آنجایی که در آن دوران، پیدا کردن پارچه سفید رنگ و البته حفظ و نگهداری آن بسیار سخت بود ، فقط زنان ثروتمند توانایی خرید و نگهداری این لباس را داشتند. با این وجود، لباس های سفید موجود در دهه 1800 بسیار نازک و بی‌روح بود، زیرا در آن زمان مردم فاقد وسایل لازم برای تزئین پارچه‌ها برای لباس عروس بودند.

خرید لباس عروس بسیار سخت شده بود، چراکه این هزینه برای اکثر افراد دشوار بود. در مقابل، عروس‌ها مجدد به سراغ لباس‌های دیگرشان رفتند و از بین همان لباس‌های قدیمی یکی را انتخاب می‌کردند و برایشب عروسی آن را می‌پوشیدند حتی اگر رنگش سفید نبود. پس از رونق اقتصادی در نیمه دوم قرن بیستم، رنگ سفید بار دیگر به یک رنگ محبوب برای عروسی‌ها تبدیل شد، آن‌چنان که در عروسی‌های گریس کلی(بازیگر مشهور هالیوود و برنده جایزه اسکار)، پرنسس دایانا (همسر اول چارلز، شاهزاده ولز و بزرگترین فرزند و ولیعهد الیزابت دوم و شاهزاده فیلیپ) و دیگر زنان نمادین که در این مدت ازدواج کردند و از آن استفاده شد.

در فرهنگ‌های مردم چینی، هندی و سایر فرهنگ‌های شرقی، عروس‌ها غالباً از رنگ قرمز یا ترکیبی از رنگ قرمز و سفید برای روز عروسی خود استفاده می‌کنند، زیرا رنگ قرمز برای آن‌ها نمادی از موفقیت است. عروس‌های ژاپنی در روز عروسی، اغلب در طول مراسم و جشن‌های مربوط به روز عروسی چندین لباس رنگارنگ خود را عوض می‌کنند.

لباس عروس در کشور چین

کشور چین اولین جایی بود که عروس‌ها، لباس‌شان رنگ خاصی داشت. در زمان سلطنت سلسله ژوT حدود سه هزار سال پیش، عروس‌ و دامادها هر دو لباس مشکی یا لباس قرمز رنگ می‌پوشیدند. حاکمان ژو قوانین سختگیرانه‌ای در مورد لباس وضع کرده بودند. از طرفی مقرر کرده بودند که رنگ‌های خاصی در بعضی از روزهای سال پوشیده شود، برای مثال: رنگ سبز در فصل بهار، رنگ قرمز در فصل تابستان، رنگ زرد در فصل پاییز و رنگ سیاه در فصل زمستان. لباس‌هایی خاص با پارچه‌هایی سنگین.

امروزه عروسی‌ها غالباً نمادی از عشق و تعهد بین عروس و داماد است، اما در تاریخ، عروسی‌ها بیشتر به یک معامله تجاری شبیه بود که در آن دو خانواده برای دستیابی به یک اتحاد مفید این کار را انجام می‌دهند. پس از آن، لباس عروسی به خانواده عروس هدیه داده می‌شد.

در تاریخ، عروس‌ها به ندرت لباس خاصی را برای روز عروسی خود خریداری می‌کردند. معمولا عروس بهترین لباسی را که در خانه داشت در مراسم می‌پوشید، حتی اگر رنگ آن تیره بود. در حقیقت، بسیاری از عروس‌ها بودند که در روز عروسی خود لباس مشکی به تن می‌کردند. تنها چند رنگ بود که از پوشیدن آن‌ها در روز عروسی اجتناب می‌شد.

رنگی مانند سبز؛ رنگ سبز در آن زمان برای عروس نشانگر بدبختی بود. از طرفی، رنگ آبی از بهترین انتخاب‌ها برای روز عروسی بود، چراکه نمایانگر خلوص، تقوی و باکره بودن عروس بود، بعلاوه رنگ تیره به راحتی لکه‌ها و نواقص را پنهان می‌کرد و می‌توانست دوباره پوشیده شود.

شاید به نظر برسد که عروس همیشه باید با لباس عروس سفید رنگ در مراسم حاضر شود، اما اینگونه نیست. روند پوشیدن لباس عروسی تمام سفید به سلطنتی دوران ویکتوریا بازمی‌گردد. قبل از آن دوره همان‌طورکه گفتیم عروس‌ها بهترین لباس خود را که بوسیله پارچه‌های زیبا دوخته می‌شد را می‌پوشیدند، البته رنگ و نوع پارچه لباس بسته به وضعیت اجتماعی عروس متفاوت بود. تقریبا بعد از گذشت یک دهه از این اتفاقات در بانوی گدی(یکی از اولین مجلات زنان در آمریکا)، مطرح شد که رنگ سفید مناسب‌ترین و بهترین رنگ برای روز عروسی است.

این روزها، عروس‌ها می‌توانند برای لباس‌های خود از بین میلیون ها رنگ، سبک و نوع پارچه، مدل‌های مختلفی را انتخاب کنند. در حالی که شکل و سبک هرکدام با دیگری به شدت متفاوت است، لباس‌های سنتی و سفید و رنگ ‌های روشن هنوز هم جزء محبوب‌ترین‌ها است. از طرفی امروزه، رنگ سفید نه به عنوان سمبل ثروت، بلکه نشان‌دهنده خلوص و فضیلت هم دیده می‌شود.

بر خلاف بسیاری از آیین‌ها و سنت‌هایی که برای لباس عروسی وجود دارد، در بیشتر تاریخ، برای داماد لباس خاصی در نظر گرفته نشده است. لباس داماد فقط باید با شکلی باشد که با لباس عروس مطابقت داشته باشد.

پارچه لباس عروس

برای دوخت لباس عروسی مورد علاقه‌تان می‌توانید پارچه‌های بسیاری از جمله؛ ساتن، چارموز، نوعی از پارچه ابریشمی، ارگانزار و توری را استفاده کنید، اینها سنتی‌ترین پارچه‌هایی است که برای لباس عروسی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

7 پارچه محبوب برای لباس عروس

همه پارچه‌های مخصوص لباس عروسی به یک اندازه برای دوخت لباس ضروری هستند. بعضی از پارچه‌ها برای طراحی‌ دوخت لباس مناسب‌تر هستند، برخی دیگر برای تور و برخی هم برای تزئین آن. قبل از اینکه برای خرید پارچه لباس عروسی یا خود لباس عروسی اقدام کنید، باید بدانید که هر پارچه چه کارایی برای لباس‌تان دارد:

1. پارچه ساتن(Satin) برای لباس عروس

می‌توانید از پارچه ساتن برای دوخت لباس عروس استفاده کرد. ساتن‌هایی که از ابریشم خالص، پلی‌استر یا مخلوط این دو تهیه شده باشد. به طور کلی پارچه‌های تهیه شده از الیاف طبیعی بهتر نفس می‌کشند، اما از طرفی گران‌تر هم هستند و معمولا جنسی دارند که خیلی راحت چروک می‌شوند و همین موضوع باعث به وجود آمدن پارچه‌های مصنوعی و ترکیبی از هر دو می‌شوند.

2. پارچه(Charmeuse) برای لباس عروس

پارچه Charmeuse درواقع نوعی ابریشم بسیار نرم، سبک و ارزشمند است که برخی از آن‌ها با الیاف مصنوعی ساخته می‌شود. پارچه Charmeuse جزء پارچه‌های لوکس است که بیشتر برای دوخت لباس عروس از آن استفاده می‌شود.

3. پارچه شیفون(Chiffon) برای لباس عروس

پارچه شیفون، نوعی پارچه ابریشمی است که بافت سبکی دارد و از آنجایی که نازک است، معمولا به عنوان رویی لباس مورد استفاده قرار می‌گیرد. این پارچه ظریف و زیبا دارای ظاهری بی‌وزن و سبک است که جلوه لباس را به خوبی عوض می‌کند، از این رو در دوخت لباس عروس و لباس‌های مجلسی بسیار کاربرد دارد. اما نباید فراموش کرد که خیلی زود کهنه می‌شود و جلوه‌اش را از دست می‌دهد.
از دیگر کاربردهای پارچه شیفون در بلوز، ربان، روسری و لباس زیر است.

4. پارچه (Organza) برای لباس عروس

Organza پارچه‌ای سنتی و ابریشمی با بافت نرم و بسیار سبک است. اما می‌توان گفت پارچه Organza بسیار محکم‌تر از انواع دیگر پارچه ابریشمی است. این پارچه که در لباس عروس بسیار پرکاربرد است، یکی از گران‌ترین و با ارزش‌ترین پارچه‌ها است.

5. پارچه (Brocade) برای لباس عروس

این نوع پارچه زیبا و ابریشمی با الیاف مصنوعی که تهیه می‌شود. جنس این پارچه، سفت و سبک‌تر از پارچه ساتن است و یکی از بهترین انتخاب‌ها برای دوخت لباس عروس و حتی لباس شب است.

6. پارچه کرپ (Crepe) برای لباس عروس

کرپ نوعی پارچه ابریشمی نرم و سبک است که ظاهری لاغر به شخص می‌دهد. همین موضوع باعث شده پارچه کرپ، به عنوان پارچه‌ای عالی برای لباس شب یا سایر مناسبت‌های رسمی از جمله لباس عروسی مورد استفاده قرار بگیرد. با این حال، از آنجایی که این پارچه بسیار نرم و راحت است حتی برای پوشش روزانه هم استفاده می‌شود، چرا که اصلا نیازی به اتو کردن هم ندارد.

7. پارچه توری (Lace) برای لباس عروس

تور یکی از متریال‌های اصلی برای دوخت لباس عروسی است که زیبایی و جلوه خاصی به لباس عروس می‌بخشد. تورهای لباس عروس انواع مختلفی دارند: